Tekst: Vera Vaessen
Beeld: Birdcage

Voor de mensen die jullie nog niet zo goed kennen: hoe is Birdcage ontstaan, en wanneer?

Rochelle: Dat is nu bijna vier jaar geleden. Het was eerst een podcastserie, met dj-podcasts. Vervolgens zijn we al heel snel evenementen gaan doen. We hadden zoveel talent in onze eigen vriendengroep: mensen die draaiden, mensen die het leuk vonden om decoratie te bouwen of te tekenen, noem het maar op. Daar wilden we meer mee doen, we wilden een platform worden voor al deze mensen.

Nicolas: Ons doel was eerst om iedere week een podcast te posten en te kijken hoe groot het netwerk aan getalenteerde dj’s zou zijn, met name dj’s die nog niet op de posters te zien zijn. Dat wilden we toen zelf faciliteren bij evenementen, waarbij we de eerste in Filmcafé organiseerden. Dat is ook het moment waarop ik ben aangehaakt.

R: Die eerste editie was heel grappig, eigenlijk. We hadden meteen heel grote doelen voor ogen: twee zalen, twee podia, heel veel mensen, heel veel vrijwilligers. Ik weet nog steeds niet helemaal hoe en waarom Filmcafé daar ja tegen heeft gezegd. Maar we kregen beide ruimtes, hadden een groep van 40 vrijwilligers. En twee volle zalen.

N: Rochelle zei toen tegen de productieleider en tegen mij: zullen we voor de zekerheid iets maken voor als er eventueel een rij bij de entree komt? En we lachten haar uit. Lo and behold, uiteindelijk een grote rij en stress aan de entree.

R: Het is gewoon bizar dat je met de juiste mensen, mankracht, passie en initiatieven alles voor elkaar kan krijgen, ongeacht hoe gek je idee is.

Jullie zitten natuurlijk in Utrecht, zijn jullie ook gericht op de stad?

R: Vooral met de evenementen zijn we heel erg op Utrecht gericht, we willen daar vooral Utrechtse artiesten programmeren: evenementen voor Utrecht, met artiesten uit Utrecht en een label in Utrecht. De afgelopen twee jaar gingen we radio maken, waarbij het idee was: radio voor Utrecht. Utrecht kwam in het begin niet kijken, en de rest van de wereld wel. Ons online platform werd toen ineens een internationaal platform. Het was heel gek, maar ook heel mooi om te zien hoe je met de juiste intenties zoveel mensen kan bereiken

N: De chat is eigenlijk het hartje van onze streams geworden. Mensen willen even hoi zeggen, een digitale knuffel krijgen. Daarmee hebben we ook een compromis gevonden, namelijk dat we Utrecht naar de wereld brengen. Zo behouden we onze visie om jong talent in de stad te koesteren en te helpen.

Wat is die visie? En is die sinds het begin hetzelfde geweest, of de afgelopen vier jaar veranderd?

R: In feite is die altijd al hetzelfde. We zijn met een heel grote groep mensen en als we samen dingen doen, zijn we sterker dan wanneer we allemaal alleen ons ding gaan doen. De manier waarop we dat vormgeven is misschien wel veranderd. In eerste instantie had die visie vooral te maken met laagdrempeligheid. Wat daarin is veranderd, zijn de omstandigheden, bijvoorbeeld onze groei. Uiteindelijk lijkt het me fijn dat we een community kunnen zijn waarbij we enerzijds support geven aan onze artiesten, een 360 graden-blik hebben met label, boekingen et cetera. Daarmee kunnen we hopelijk ook banen creëren voor onze community, en zo weer nieuwe artiesten helpen.

N: We willen vooral een plek zijn met ruimte voor groei en voor elkaar stimuleren. Persoonlijk inspireren de mensen die bij ons draaien mij bijvoorbeeld ook enorm, zulke positieve stimulatie binnen de community vind ik heel belangrijk.

Wat een fijne plek hebben jullie hier. Zeker in Utrecht, waar steeds minder plek overblijft.

N: Het is zo’n bijzondere mogelijkheid, eigenlijk. We mogen hier geluid maken, dus maken we daar ook ruimte voor. We zitten hier heel fijn.

R: Elke minuut dat dit leegstaat, is het zonde, eigenlijk. We zijn ook een soort hub of huis voor onze community, er zitten hier mensen te werken, wij doen ondertussen ons werk voor de radio.

En wat voor mensen komen er zoal over de vloer hier? Hoe ziet jullie community eruit?

R: Ik zou zeggen: creatievelingen, in de uitvoerende dan wel in de genietende rol. Veel vrijwilligers en vrienden van hen, die daarna vaak ook onderdeel worden van de community.

Daar lag voor ons wel de grondslag, dat mensen meteen actief betrokken waren bij Birdcage, omdat ze een aangrijpingspunt in een nieuwe stad zochten.

(foto: Rochelle & Nicolas tijdens de Birdcage-editie in oktober)

24 oktober 2021 was voor het eerst in heel lang dat jullie weer iets konden organiseren. Hoe was die avond in EKKO?

N: Echt een verademing.

R: Ja, en tegelijkertijd heel bizar en surrealistisch. Vooral omdat we een compleet ander concept hebben neergezet dan we ooit hebben gedaan: het feestje was op een zondagmiddag, tot laat in de avond. Ik ben er nog steeds dankbaar voor dat we van EKKO de deuren om twee uur ‘s middags open mochten gooien. En dan zie je gewoon weer iedereen dicht bij elkaar staan, met elkaar dansen, lachen, plezier hebben. Dat is waarvoor we twee jaar hebben door geknokt, om dit te kunnen blijven doen.

En aanstaande zaterdag mogen jullie weer.

R: Nu gaan we de nacht weer in. Hoe gaat dat zijn voor de mensen? Hoe gaat dat zijn voor onszelf? Kunnen we nog wel zo laat opblijven? Hoe is het als we om zes uur ‘s ochtends staan af te bouwen? Dat zijn wel de vragen, ja.

N: Ik ben ook een beetje bang, hahaha.

De nacht heeft natuurlijk best lang stilgelegen. Wat betekent de nacht voor jullie?

N: Voor mij met name onberekenbaarheid, het avontuur, anonimiteit. Mezelf voor een nacht herontdekken.

R: Het heeft iets magisch, een soort gevoel, een intuïtie die je op een andere manier niet kan stimuleren. In de nacht voelt het alsof er meer mogelijk is, alsof alles oké is, alsof er niemand meekijkt.

Hoe gaat de Utrechtse nacht eruitzien, nu alles weer open is?

R: Ik denk dat dat een grote verrassing gaat worden. Bij de partijen die er altijd al waren en sterk genoeg zijn geweest om hun bedrijven over deze twee jaar heen te tillen, zal denk ik niet zoveel veranderen. Maar er komen denk ik een heleboel nieuwe, jonge organisaties bij. Dat kan een grote verandering zijn ten opzichte van hiervoor, maar het kan ook zijn dat we terugvallen in onze oude dingen. Ik denk dat dat allebei niet erg is. Ik ben gewoon heel nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren.

N: Er zijn een paar grote spelers die het allemaal hebben overleefd, die met frisse nieuwe ogen naar het nachtleven in Utrecht gaan kijken, zoals je nu ziet bij Orbit festival, van Elevation Events. Zulke ontwikkelingen hebben hopelijk een positief effect op lokale boekingen. Maar ik ben ook benieuwd naar de nieuwe initiatieven, op plekken als ACU en EKKO.

Of misschien een nieuwe plek.

R: Ja, dat is zo hard nodig in Utrecht. Wat nu echt ontbreekt is een plek als Filmcafé, waar je qua cultuur en muziek alles kon doen wat je wilde. Iedereen kon er terecht met hun niche evenementen, of met hun niet-niche evenementen. Nu het is weggevallen, is er geen enkele plek in Utrecht waar dat zo goed kan.

Over verandering gesproken: is Birdcage veranderd de afgelopen tijd?

R: Ja, zeker. Met de komst van deze locatie hebben we echt al veel verschil gemerkt. Onze kinderschoenen worden langzaam omgeruild voor volwassen schoenen.

N: Tijdens de pandemie merkten we tegelijkertijd dat een groot deel van onze vrijwilligers terugverhuisde naar het buitenland, klaar was met hun studie.

R: En onze vrienden gaan nu trouwen en krijgen kinderen, hahaha.

N: Ze kunnen niet meer om tien uur ‘s ochtends houten balken sjouwen om een podium te bouwen. Dus we kijken nu naar jongere mensen, om weer verder te bouwen aan Birdcage. We willen hun gekke ideeën werkelijkheid laten worden en kansen voor ze faciliteren.

R: De verandering zit ook in beter voor ogen krijgen wat onze doelen zijn, maar ook onze professionele kant helemaal op orde maken. Dat is misschien geen deel van je passie, maar wel belangrijk om je passie uit te oefenen en doelen te kunnen behalen.

Hoe is het om in EKKO te organiseren?

R: Heel leuk! We hadden al twee Filmcafé-edities achter ons en een stagehosting op een festival. Vervolgens zijn we in EKKO terechtgekomen. In EKKO organiseren is heel fijn, want we mogen in feite qua muziek en deco doen wat we willen.

Jullie eigen community komt natuurlijk naar die evenementen, maar merken jullie ook dat er reguliere EKKO-bezoekers op afkomen, die misschien voor het eerst kennismaken met Birdcage?

R: Ja, en soms ook dat ze denken: wat is dit?!

N: Meestal raken zij aan de praat met iemand die bij Birdcage betrokken is, die stuurt ze dan naar ons door om over Birdcage te kletsen. Het EKKO-café wordt dan een soort datingplek om ons te ontmoeten, hahaha.

R: En zo sluiten mensen zich soms ook bij ons aan. Je hoort bij ons als je erbij bent en iedereen is vrij om erbij te zijn!

Om af te sluiten: wat kunnen we de komende tijd van jullie verwachten?

R: De komende tijd staat in het teken van alle dingen die we deden en die we zijn gaan doen met elkaar te combineren en te zorgen dat ze moeiteloos rollen. Op de agenda staat nu bijvoorbeeld om activiteiten te ontwikkelen in deze ruimte, zoals workshops om skills op te doen en creatief te kunnen zijn, ook voor kinderen. Daarnaast bouwen we door aan onze evenementen en kijken we uit naar alle toffe dingen die we voor Utrecht kunnen betekenen de komende jaren.

Dus jullie zijn nog niet klaar met Utrecht?

R: Wij zijn nog niet zo gauw weg, nee. Of misschien wel gewoon: nooit.

N: Nee, zeker niet. Hoe ik het voor me zie is dat we jonge talenten van de studio, naar de radio, naar een evenement kunnen begeleiden.

R: En ook andere evenementen voor ze vinden, want de wereld houdt niet op bij Birdcage.

N: Als alle onderdelen, zoals het label, events en radio, geautomatiseerd lopen met vaste teams, dan kunnen we ook een start maken met nog meer nieuwe projecten.

R: We zijn nu bezig met het werven van alle teamleden. Als dat goed zit, kunnen we verdere stappen maken. Mocht je iets voor Birdcage willen betekenen, op welk vlak dan ook, laat je vooral horen!