Tekst & beeld: Vera Vaessen

Tessa kwam zeven of acht jaar geleden - ze weet het zelf niet meer precies - bij EKKO werken en werkte als barvrijwilliger, kassa-/garderobemedewerker, barhoofd, fotograaf en stadsrondeloper. Ook helpt ze EKKO graag uit de brand als we samen naar Pinkpop gaan.

Hé Tessa, hoe gaat het met je?

Het gaat goed, ik was lekker druk de afgelopen weken. Morgen is mijn eerste vrije dag voor het eerst in 24 dagen.

Waar ben je op dit moment allemaal mee bezig?

Het belangrijkste is nu een fotoproject waarover ik een boek ga uitbrengen, over knuffeldieren van volwassen. Ik ben nu ook in EKKO de dj-workshop aan het doen voor en door EKKO’ers. Gister had ik de tweede les en ik merkte dat ik best wel vooruit was gegaan! O ja, tussendoor werk ik ook nog bij de GGD.

Deze foto werd gemaakt in de zomer van 2020, ongeveer een jaar geleden. Zijn er dingen anders voor jou sinds toen?

Toen die foto werd gemaakt lag ik helemaal stil qua werk. De periode tot het begin van dit jaar heb ik gebruikt om mezelf meer te ontwikkelen, afstand te nemen en te kijken wat ik precies wil. Het is vooral fantastisch dat ik sinds januari bij De Nijverheid zit, want daarvoor zat ik vooral alleen thuis en daar heb je geen reet aan. Op mijn kantoor heb ik meer gezelligheid, maar ook mensen die meedenken, wat inspiratie soms is ook wel fijn.

Voordat we dicht gingen, liep jij voor ons een van de stadsrondes met posters en flyers. Op welke plek in Utrecht komen EKKO’s posters het beste tot zijn recht?

Op de wc van de meest aftandse kroegen. Of op de wc van hele chique kroegen. Dat ze op de creatieve plekken in Utrecht hangen, spreekt voor zich, maar ik vind het juist leuk om EKKO-posters te zien op de plekken waar je het niet verwacht.

Wanneer was je voor het laatst in EKKO?

Gisteren. Voor de dj-workshop.

Hoe voelt het om daar te zijn?

Vertrouwd. Ik ben wel vaker in EKKO geweest als het leeg was. En dat de biertap niet aan stond, maakt me niet uit, want ik drink toch geen bier.

Maar ik kan me wel voorstellen dat je het mist.

Ik zie gelukkig nu ook nog wel veel (oud-)collega’s buiten EKKO, maar ik mis wel echt dat je spontaan naar binnen kan lopen en dat er altijd iemand is die je kent. Veel mensen komen daar net na de pubertijd binnen. Dan is het super fijn dat je een plek hebt waar iedereen geaccepteerd wordt, waar je jezelf kunt zijn en waarvan je weet dat er altijd mensen zijn, wanneer je er ook naar binnen loopt.

Wat mis je echt niet aan EKKO?

De kater de volgende ochtend.

Wat is het eerste dat jij gaat doen als je weer naar EKKO mag?

Erheen gaan op de bonnefooi en zien we je allemaal tegenkomt. En kijken wat er gebeurt, zonder plan. Zonder idee erheen gaan.

Maar dan wel de dag erna weer met die kater, vrees ik.

Dat heb ik ervoor over.

EKKO viert haar jubileum dit jaar. Wat wens je haar toe?

Ik wens EKKO toe dat het zich mag ontwikkelen, maar het nooit mainstream zal worden. Dat het altijd uniek zal blijven. Qua sfeer, bezoekers, dat het zich focust op de uniekheid en de kracht daarvan en niet op de massa.

Je mag voor het openingsweekend één artiest boeken, het budget is eindeloos. Welke artiest mag het zijn?

Eigenlijk wilde ik Rammstein zeggen, maar die fik overleeft EKKO echt niet. Dus dan maar Parov Stelar. Die heb ik een keer gezien in TivoliVredenburg, op de bonnefooi. En dat heeft nogal goed uitgepakt, want dat was het beste optreden waar ik ooit ben geweest: die energie, die lichtshow, die vrolijkheid en uitbundigheid. Daar is EKKO wel aan toe.